źródło. stopklatka.pl

Reżyserski debiut Borysa Lankosza wypada niezwykle interesująco.

Życie Sabiny (Agata Buzek) - młodej, niepozornej, wręcz nieśmiałej dziewczyny w dużych okularach (typ „szarej myszy”) rozgrywa się pomiędzy pracą w dziale „Poezja” jednego z wydawnictw, a domem, w którym matka (Krystyna Janda) i babcia (Anna Polony) udzielają jej cennych porad i wskazówek jak znaleźć najlepszego kandydata na męża.
Takie życie, zwłaszcza w Warszawie w 1952 roku wydaje się dość nudne, podobnie jak kolejni adoratorzy Sabiny np. księgowy, który próbując zaimponować kobiecie popisuje się błyskawicznym stosowaniem w pamięci skomplikowanych działań matematycznych („228 razy 314”).
Wszystko zmienia się z chwilą spotkania Bronisława (Marcin Dorociński), przystojniaka, który nie tylko po męsku ratuje ją z opresji, ale jeszcze prawi komplementy, przynosi kwiaty do pracy oraz kupuje jej w antykwariacie stare wydania poezji.
Niestety czar prędko pryska, sprawa się mocno komplikuje i …czarny humor gotowy. Całość zaskakuje widza swą nieprzewidywalnością (zwłaszcza przemiana Sabiny), a mieszające się gatunki filmowe sprawnie wciągają w nurt kolejnych zdarzeń. Nawet czarno - biała konwencja większości scen (poza kolorowymi zdjęciami z lat współczesnych) jest jak najbardziej na miejscu i dopełnia dzieła.
Podobnie zresztą jak dialogi między żeńskim trio oraz znakomita muzyka (ścieżka dźwiękowa została zamieszczona na płycie wydanej przez Polskie Radio).
Oprócz muzyki, na tegorocznym 34 Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni „Rewers” otrzymał główną nagrodę - „Złote Lwy” dla najlepszego filmu, zaś Agatę Buzek wyróżniono nagrodą indywidualną za główną rolę kobiecą, a Marcina Dorocińskiego za drugoplanową rolę męską.
Film jest także polskim kandydatem do Oscara.

Autor:Andrzej Halicki