Żyjemy w świecie globalizującym się i integrującym wokół dążeń do dobra i pomyślnej przyszłości. I wszystko byłoby pewnie dobrze, gdyby nie wojny i agresje – powtarzające się
i… nowe. A z taką, i to nieoczekiwaną sytuacją – mamy teraz do czynienia na terytorium wschodniej Europy. Mowa o konflikcie rosyjsko – ukraińskim, którego ofiarą jest Ukraina.
I to on od kilku już miesięcy bulwersuje europejską scenę polityczną i gospodarczą, a w konsekwencji – międzynarodową opinię publiczną.

Powstało spore, a nawet trwożne zamieszanie, wokół którego toczą się na różnych szczeblach rozmowy i dyskusje, z zaangażowaniem różnego kalibru polityków, w tym z najwyższych półek. Wszyscy szukają możliwego, dobrego wyjścia z zaistniałe sytuacji. Ale to tylko szlachetna idea. Z dotychczasowego ich bilansu można by wysnuć trzy konkluzje, ujmując je w formie trzech możliwych do przewidzenia scenariuszy tego, co nas czeka. Na razie konkretnego rozwiązania nie znaleziono, bo opinie i propozycje są rozbieżne lub wręcz przeciwstawne. Te trzy scenariusze, to:
- NEGATYWNY czyli będzie tak, jak jest teraz. To scenariusz najgorszy z możliwych. Zakłada bowiem podbój i okupację niepodległego państwa, w tym aneksję i zabór Krymu, a jednocześnie utrwalanie separatyzmu regionów wschodnich oraz negację polityki obecnego rządu ukraińskiego, w tym jego kursu na zbliżenie z Unią Europejską.
- POZYTYWNY czyli perspektywiczny. To scenariusz optymistyczny i realny, ale do osiągnięcia zapewne w przyszłej dopiero dekadzie, a może i z jeszcze większym poślizgiem.
Takim pierwszym, ważnym, a nawet podstawowym krokiem będzie członkostwo w Unii Europejskiej i wdrożenie zasad współpracy na wzajemnie korzystnych zasadach ogólnoeuropejskich.
- POŚREDNI czyli przejściowy ale najbardziej prawdopodobny. To okres najtrudniejszy, bo zakładający istotne i konieczne przeobrażenia społeczno – gospodarcze, a tym bardziej trudniejsze w warunkach konfliktu z Rosją i odbudowy zniszczeń wojennych na terenie wschodnich obwodów. Staraniom o członkostwo w Unii Europejskiej towarzyszyć będą pomruki i nękania ze strony Rosji, zachęty do integracji w innych, prorosyjskich ugrupowaniach, typu WNP, Unia Celna, Unia Euroazjatycka czy JEP. Mogą być serwowane i inne „przysmaczki” imperialne. Na razie podawana jest „czarna polewka” w formie embarga i zakazów bądź ograniczeń we wzajemnym handlu.
To scenariusze krótko sformułowane, ale prawdopodobne, a nawet realne.
Jedno w tym jest pewne, że świat nie jest i nie będzie obojętny ani wobec agresji, ani wobec Ukrainy. A na pewno, że Polska w tym wszystkim jest i będzie przeciw pierwszemu scenariuszowi, a sprzyjać i wspierać będzie dwa pozostałe.

Warszawa, 14 września 2014 r.                               Mikołaj ONISZCZUK