Mnie – co dzień już prawie
Wszystko się…rymuje
Myśli, choć nie „złote”
Jak lecą – spisuję

Najważniejszą rzeczą
W tych moich wierszykach
Nie piękno wyrazu
Ale – tematyka!

W tym, co robię – weny
Szczególnej – nie czuję
Myśli – z życia wzięte…
Same się – rymują

Czy słońce, czy plucha…
To tylko - przyroda
W pisaniu się liczy…
Duchowa pogoda

Stan ducha, optymizm…
Dany jest z natury
Sprawiają, że rymy
Lecą same…z góry

Ogląd świata, ludzi
Pojemna optyka
Stąd też ich obecność
Jest w moich wierszykach

Wierszyki, nie powiem
Są chętnie – czytane
Nadto – niczym kawior
W mig – konsumowane

Bez względu, co byście
O tym nie mniemali…
To, jak w handlu – dobry
Towar sam się chwali!

Mikołaj ONISZCZUK
Warszawa, 17 lipca 2014 r.