Komentarz ekonomiczny

Dobry dotychczas klimat współpracy gospodarczej z krajami wschodnimi zakłóciły ostatnie działania Rosji wobec Ukrainy. Jakby w tym kontekście postrzegany jest też rosyjski zakaz importu wieprzowiny z krajów Unii Europejskiej, w tym z Polski czy z Litwy. Nieprzypadkowo więc ten aspekt współpracy odbił się na atmosferze ogólnopolskiego II Kongresu blisko 200 eksporterów i producentów wyrobów przemysłu rolno – spożywczego, zorganizowanego przez Stowarzyszenie Eksporterów Polskich 5 marca br.  w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi w Warszawie. Obrady prowadził i posumował Prezes Stowarzyszenia, Mieczysław Twaróg.

                                                  STAN ISTNIEJĄCY

W ocenach stanu obecnego, bazowano głównie na bardzo dobrych wynikach roku ubiegłego. Całościowo omówił je Minister Stanisław KALEMBA, akcentując m. in. rekordowy poziom 20 mld euro w globalnym eksporcie rolno – spożywczym, dodatnie saldo obrotów w wysokości 5,7 mld euro oraz wysoką dynamikę dostaw, przewyższającą kilkakrotnie dynamikę wzrostu PKB. Z pełnym uzasadnieniem dodał zrazu, że sektor rolno – spożywczy, dysponując ogromnym potencjałem produkcyjnym, staje się coraz mocniejszym filarem polskiej gospodarki. Mocnym akcentem prezentacji było wskazanie na dalsze możliwości wzmocnienia potencjału produkcyjno – eksportowego, związane z nowym okresem budżetowym w Unii Europejskiej na lata 2014 – 2020, gdyż Polska jest krajem, który wynegocjował najwyższe środki z tego budżetu, a to daje nowe szanse na inwestycje i modernizację co najmniej 100 tysięcy gospodarstw. Nawiązując do aktualnej sytuacji w eksporcie na rynki wschodnie, warto przypomnieć, że polski eksport rolno – spożywczy na rynek rosyjski, to 1,6 mld USD i stanowi 15,4% globalnego eksportu na ten rynek. W przypadku Ukrainy – udział dostaw towarów rolno – spożywczych w globalnym naszym eksporcie na ten rynek wynosi 10,5%. Nie są to kwoty i udziały oszałamiająco wysokie, ale znaczące, zwłaszcza dla konkretnych, pojedynczych producentów i eksporterów. A wznosząc się ponownie na poziom bardziej makro – udział Rosji w polskim eksporcie globalnym wynosi 5.3%. a Ukrainy – 2,8%. Chciałoby się, by udziały te wzrosły, bo możliwości eksportowe są znacznie wyższe. Nie ma się co oglądać na obecne, polityczne trudności, a działać konsekwentnie, acz przezornie, bo konkurenci nie śpią i chętnie zajmą miejsce nieobecnych. Należy mieć przekonanie, że obecne zawirowania na rynkach – ustąpią. O działaniach na rzecz powrotu wieprzowiny polskiej i unijnej mówiono, acz bez przesadnej polityzacji tematu. Mówił o tym też minister Kalemba informując o szeregu spotkań i rozmów, które mają na celu rozwiązanie problemów dotyczących afrykańskiego pomoru świń. Powiedział dosłownie: podejmujemy wszelkie możliwe działania, aby rozwiązać tę trudną sytuację i już jutro (6 marca) będę rozmawiał również na ten temat w Brukseli z komisarzem Dacianem Ciolosem.


                                      POSZUKIWANIE DRÓG WYJŚCIA

W zasadzie całość obrad, a więc wystąpienia Ministra Stanisława Kalemby, jak i wystąpienia i głosy w dyskusji innych ekspertów i praktyków, zaproszonych do udziału w obradach, podporządkowane były trosce o przyszłość eksportu polskich produktów, tę bliższą i dalszą, nie tylko na rynki wschodnie, ale i inne, w tym na rynek chiński, kazachstański, amerykański czy kanadyjski, ale i np. mocno turystyczny i konsumpcyjny rynek grecki. Panoramę działań informacyjno – promocyjnych interesująco zarysował naczelnik Cezariusz Kwaterski z Ministerstwa Spraw Zagranicznych, akcentując m.in. rolę dyplomatycznych służb ekonomicznych za granicą. A już w ślad za tym, o poszczególnych rynkach mówili rzeczowo i konkretnie kierownicy tych służb w Moskwie, Kijowie, Bukareszcie, w Kazachstanie, w Niemczech i w Chorwacji. Wszyscy byli znakomicie przygotowani i dysponowali, tak jak Radca – Minister WPHiI Ambasady RP w Moskwie, Marek Ociepka, aktualnymi poradnikami dla biznesmenów i przewodnikami po rynku rosyjskim. Wszyscy też wskazywali na konkretne możliwości branżowo – asortymentowe wzrostu eksportu. Kompleksowo i konkretnie – wnioski, propozycje i sugestie ujęte zostały w przyjętym stanowisku Kongresu. Teraz już tylko pozostaje czas na ich realizację, gotowość i wolę do czego wyrazili wszyscy uczestnicy Kongresu.


Mikołaj ONISZCZUK
Warszawa, 6 marca 2014 r.