Najpiękniejszy zachód słońca
Oczywiście jest na Krymie,
Pięknem wabią wzrok Karpaty
Szczyt Howerla w Bukowinie
Zachód słońca, późna jesień
Z nią żurawie odlatują,
W sercu moim – zawsze wiosna…
Ukrainy piękno czuję!
Widzę stepy Chersońszczyzny,
Bulwarowy chłód Odessy,
Bystry rzeki nurt Czeremosz
Las poleski, Wołyń, kresy…
Przed oczami mam Żytomierz
Kwietne sady pod Połtawą
Ludny Jarmark Soroczyński
Na nim handel, śpiew, zabawy…
A nad Dnieprem – gród Czerkasy
Smak kozackiej kaszy czuję
Pod nią zaś horiłką z pieprzem
By wzmóc nastrój – mnie częstują
Dom Gogola – to Połtawa
Jak Czerkasy – dla Szewczenki
Tu ojczystej mowy źródła
Śpiew słowiczy Kiryczenki
Wręcz cudowny jest też Humań
W nim Potockich Park „Zofiówka”
Stanisławów tchnie polskością
Zwłaszcza w centum – park, starówka
Ślad Potockich i Branickich
W Białej Cerkwi – odnajduję
W Parku zaś „Aleksandrówka”
Muzykę Chopina  czuję
Winnica – sad Ukrainy
Nadto – stolica Podola,
Bug Południowy tam płynie
Przez miodem pachnące pola
Duszą, kolebką kozactwa
Na Zaporożu – Chortyca
To wyspa i majdan na Dnieprze
Do dziś – duchowa stolica
Kijów – wiadomo – gród zacny
Miast wszystkich – perła na Wschodzie
Przyjemność to wielka, że mogłem
Kąpać się w jego urodzie!              

 

Mikołaj ONISZCZUK