Ąleh  Łojka

Korzeniem jestem w tobie,
Jedną gałązką – nad tobą.
Czym zasłużyłem swoją osobą,
Że ze swych krynic poisz…?

Jak ja swoje długi spłacę,
Których coraz więcej mamy,
Gwiaździście chleb mój za pracę
Lśni – kminkiem wonnym zasypany.

Jam gałązką tą niezerwaną,
Co między wiecznych gwiazdek roju
Ze żródeł migocą aż do rana,
W żywych głębiach ich schowane.

I serce, jak listeczek, drży,
I nijak go nie uspokoisz,
I pytam Ją, Ojczyznę, poprzez łzy:
Jak spłacę dług, o, matko moja?

Aż dławią w gardle gorzkie łzy,
Bo twoja szczodrość nie nowina,
Dłużnikiem być to nie jest wstyd,
Wstyd o wdzięczności zapominać.

Nie wstydzę kochać cię do łez,
Mój ból i wzlot są także twoje.
Dzięki ci losie, żeś ty jest,
I dałeś mi Ojczyznę moją.

(Tłumaczyła Mira Łuksza)