Stwierdzić można krótko i otwarcie – nie znamy prawd świata, w którym żyjemy. Nasz jego ogląd jest  płytki i kreowany, powierzchowny i manipulowany, zniekształcany i wypaczany. A już na pewno – przepolityzowany. Wiadomości dużo, ale bez sięgania do ich istoty i przyczyn istniejącego stanu, czyli serwowana jest swoista papka, a nawet bełkot.

                                                      Co więc mamy?

Prymitywizację i trywializm wizerunku świata i jego globalizację. Syntetyzując ten obraz – mówiąc kolokwialnie – mamy to, co mamy i do głów wkładamy… A konkretnie, że:
- Rosja – to dyktatura Kremla i Putina,
- Ukraina – to głównie „gwiezdna” Julia Tymoszenko za kratkami,
- Unia Europejska – to makrocentrum biurokracji brukselskiej, dyktującej reszcie, ile kur     ma być w kurniku i że ogórki muszą być prosta, a nie zakrzywione,
- USA czyli Stany – to tylko Barack Obama, agresor, tornada i ostatnio …bankrut,
- Arabowie – to terrotyści, z krwi i kości,
- Meksyk – to mafia narkotykowa,
- Chiny – to złoczynny komunizm i fabrykant podróbek,
- Afryka – to siedlisko biedy i imigrantów, plus reżimy dyktatorów.
I tak dalej, i temu podobne.

                                                   A czego nie ma?

Nie ma tego, co trzeba – a więc odpowiedzi na elementarne pytania i problemy. I tak:
- skąd nierówności i zacofanie w skali światowej i regionalnej? Kto jest tego sprawcą?
- skąd i dlaczego bieda i bezrobocie?
- kto, dlaczego i jak rządzi światem?
- kto, po co i na co marnotrawi miliardy i biliony dolarów?
- dlaczego cele społeczne, czyli człowiek – są w polityce i strategii rozwoju świata i krajów – traktowane drugorzędnie i lekceważone, podporządkowane idei zysku i bogacenia się za wszelką cenę?
- jakie są główne przyczyny patologii społecznych?
- jakie są plusy i ew. minusy integracji? Co dobrego daje krajom i ludziom?
- czym się różni współdziałanie i współuzależnienie od uzależnienia i podporządkowania się?
- co w tym świecie jest dobrego?
- co i jak zmieniać na lepsze?
Tymi i innymi problemami i tematami warto zajmować się rozumnie, rzeczowo i konkretnie - na co dzień.

Warto, to może mało powiedziane. Można i trzeba, tak przez polityków, jak i media. Tego wymaga dobrze pojęta misja społecznego przekazu i oddziaływania.

Mikołaj ONISZCZUK
Warszawa, 16 października 2013