Wiosenne impresje poetyckie

Dla przypomnienia tylko – „Poezja dzisiaj” jest wydawana od 15 już lat. Obecny, 96 już numer, jest swoistym wydaniem monograficznym. Poprzednie wydania były poświęcone plejadzie wybitnych polskich poetów, takim jak Adam Mickiewicz, Czesław Miłosz, Wisława Szymborska, Tadeusz Różewicz czy Zbigniew Herbert, a także ks. Jan Twardowski i Karol Wojtyła. Teraz, jak podkreślił to Aleksander Nawrocki, nadszedł czas, by przedstawiać dorobek twórców ostatnich pokoleń, którzy zaistnieli w nowych konwencjach odbioru  poezji, a przede wszystkim Internetu. A takim niekonwencjonalnym poetą jest niewątpliwie Juliusz Erazm Bolek, poszukujący nowych dróg do poetyckiego zaistnienia i wychodzący naprzeciwko nowym czasom i nowym odbiorcom, poprzez nieznane dotąd formy twórczej ekspresji. Jest autorem najbardziej znanego poematu „Sekrety Życia. Kalendarz poetycki”, który został przetłumaczony na ponad 30 języków świata. I to jego poezja wypełniła podstawową część spotkania. A w dalszej części, acz tylko kontekstowo  –zaprezentowane zostało na łamach peridyka, chyba po raz pierwszy tak kompleksowo,  prężne i interesujące skupisko polskich poetów zamieszkujących w Wielkiej Brytanii. A ponieważ mało o nich wiemy wymienię przynajmniej ich nazwiska, bo z ich twórczością można zapoznać się sięgając po najświeższy numer „Poezji dzisiaj”. A są to: Adam Siemieńczyk, Piotr Kasjas, Marta Brassart, Paulina Krzyżaniak, Maria Jastrzębska, Anna Maria Mickiewicz, Tomasz S. Mielcarek,  Wojciech Jarosław Pawłowski, Alex Sławiński, Iza Smolarek, Joanna Szlagor, Artur Tomaszewski, Aga Wielusinska, Bożena Mazur – Nowak i Aleksy Wróbel. Lista jest więc obfita, a twórczość interesująca. Poezja powinna być stałym towarzyszem człowieka we współczesnym świecie. I to z prostej przyczyny, bo to ona – przemawiając pięknem słowa i uczuć – uczłowiecza ludzi i ten świat. To taka misja wielowiekowa poezji, która trwa po dzień dzisiejszy. Na warszawskim spotkaniu też taką była. Więc i ja to czuję osobiście, stąd chodzę za poezją, a ona – za mną. Pełna koegzystencja! Poezja uczłowiecza – bez pychy w doborze środków wyrazu i koloryzowania natury faktów. Pobudza do myślenia, do wyboru pozytywnego postępowania w rozbieganym do nieprzytomności świecie różnorodności. A majestat słowa poetyckiego uwzniośla uczuciem te myśli. I to jest pierwsza Impresja po tym spotkaniu. Ale jest i druga – bardziej przyziemna, choć też pozytywna. Z satysfakcją odnotowuję, że na kolejnym już spotkaniu, obecna jest poezja…polonijna. Zasługa w tym osobista Redaktora Nawrockiego. Tym razem była to poezja z Wielkiej Brytanii. A przedtem, poprzez obecność na podobnym spotkaniu Stanisława Szewczenki z Kijowa, polonijna poezja ukraińska. A warto wiedzieć, że taka poezja jest żywa i obecna na pięknej Ukrainie. Spora w tym i bezcenna zasługa m.in. tworzącej tam poetki Doroty Jaworskiej, która mało, że tworzy tomiki wierszy w języku polskim, to redaguje znakomicie polski kwartalnik poetycki „Krynica”. Wiersze polskich poetów goszczą także często na łamach polskojęzycznego „Dziennika Kijowskiego”. To na łamach tego kwartalnika i gazety - – aktywnie promowana jest  Polska, polsko – ukraińska współpraca oraz poeci i prozaicy polscy, w tym mieszkający na Ukrainie. Warto ten trud cenić i wspierać w imię promocji polskości. Egzemplarze obu tytułów miałem przyjemność przekazać i organizatorom, i niektórym uczestnikom spotkania. Może na następnym spotkaniu zobaczymy sprawców tej promocji w Warszawie, bo to osobowości wielce interesujące twórczo. To taka moja pospotkaniowa sugestia. A na razie - sympatycznym i zauważalnym akcentem spotkania była obecność na nim, przybyłej prosto ze spotkań poetyckich w Londynie, Iryny Bonitenko, znanej reżyserki filmowej i telewizyjnej, dziennikarki i tłumaczki z Kijowa. A już miast podsumowania – w charakterze nieco ukraińskiej puenty – przypomniałem sobie wierszyk czyli zwrotkę piosenki, śpiewanej przez tamtejszy zespół „Kałyna” czyli „Kalina”: „kwiaty kwitną miodem, gdy przychodzi wiosna, przyjdź do mnie, kochanie, bym była …radosna!”. Zatem – byle do prawdziwej wiosny, bo ta poetycka już jest w Warszawie…

Mikołaj ONISZCZUK

Warszawa, 21 marca 2013 r.