Jak się pensję weźmie
To człowiek się śmieje…
Nie, że aż tak duża
Ale, że… maleje

Jeszcze przed pół rokiem
Jaka taka była
Na jedzenie - z trudem
Ale…wystarczyła

Teraz – do wydatków
Jak się ją przymierzy
To się z przerażenia…
Włos na głowie jeży

Gdzie nie spojrzeć – wokół
Wszystko na gwałt rośnie
A popyt, dobrobyt…
Kurczą się żałośnie

My – z tą lichą pensją
Jakby malejemy
Co to dalej będzie…
Na razie – nie wiemy

Jak już w Stanach, w Unii
W strefie euro – bieda
Pigmeizm nam grozi…
Nic zrobić się nie da

Lecz wyjście istnieje
Nie robiąc zamętu
Trzeba przejść…na dietę
Z Europarlamentu!

Mikołaj ONISZCZUK
Warszawa, 28 stycznia 2013 r.