Z cyklu: kryzys do drzwi puka

Kapitalizm nam…parcieje
System wielce przestarzały
Choć do dzisiaj nam się…wmawia
Że jest niby – doskonały

W tym systemie – gdzie nie spojrzeć
Więcej złego niż dobrego
Nie ma nawet…w „starej” Unii
Do podziwu – nic godnego

Produkuje bezrobocie
Zwiększa skalę nierówności
Coraz większej liczbie ludzi
Przymusowo każe…pościć

Plaga wojen i konfliktów
Bezsensownie z „forsy”… „doi”
Pewnie tylko Bóg wie jeden
Przeciw komu świat się zbroi

Zwykli ludzie – społeczeństwo
Za to marnotrawstwo – płaci
Kapitalizm – w tej formule
Miast wzbogacać nas ,to… „szmaci”

W tej pogoni za pieniędzmi
Zysk się liczy, a nie ludzie
Mówiąc krótko i dosadnie…
Spycha ludzi…na „bezludzie”

Tempus fugit – czas ucieka
Wiek dwudziesty pierwszy – leci
I nikt nie wie, czy do końca
Słońce dusze nam – rozświeci?!

Kapitalizm – to nie wieczność
Góra – jedna, dwie kadencje
Bo w tym stanie, jak jest teraz…
Przyjdzie składać – kondolencje!

 

 

Mikołaj ONISZCZUK
Warszawa, 17 listopada 2012 r.