Idzie Święto Zmarłych

Z nim – pamięci fala
Tych, którzy odeszli
Z niebytu – ocala

W dniu tym – groby bliskich
Odwiedzić wypada
To święta tradycja
Etyczna – zasada

Znicz – na każdym grobie
Trzeba też zapalić
Chyląc głowę w hołdzie
W pamięci utrwalić

Snem wiecznym zasnęli
Rodzice, dziadkowie
Pamięć o nich – wiecznie
Żyje w naszej głowie

Na cmentarzach – nastrój
Zadumy, żałoby
Tylko chryzantemy
Ożywiają groby

W dniu tym – przemawiają
I serca, i dusza
W nich potęga uczuć
Wspomnieniami wzrusza

Pobyt na cmentarzu
Wszystkim przypomina
Gdzie życie się kończy
A wieczność – zaczyna

Po wszechbycie losów
Płynie ludzka rzeka
Darząc perspektywą
Wieczności – człowieka!

 

 

 

Mikołaj ONISZCZUK
Warszawa, 1 listopada 2012 r.