źródło. stopklatka.pl

Świat widziany oczami gimnazjalistek nie wygląda najlepiej.
I jest to dość łagodne określenie, skoro "człowieka można poznać po telefonie, butach i zegarku".
Takich sformułowań pada w filmie "Galerianki" wiele.
Trójka młodych dziewczyn potrafi bez trudu wyłowić z tłumu mężczyzn poruszających się w galeriach handlowych sponsorów, których pieniądze pozwalają na "prawdziwe życie na poziomie".
Przy czym najważniejsza jest nie tyle sama gotówka, ile gadżety: kosmetyki, markowe ubrania ("Jak kupisz mi dżinsy zrobię ci loda" zaczyna rozmowę jedna z nich).
Wyzywające ubrania, nachalny makijaż, ordynarne zachowanie i język to ich znak firmowy.
Jedna z "galerianek" wciąga do procederu Alę (Anna Karczmarczyk) - skromną, ale i ubogą dziewczynę, które pragnieniem - pod wpływem zachowań dziewczyn - staje się posiadanie nowego modelu telefonu komórkowego (takiego "na poziomie"). Całość budzi w widzu niepokój. I to pomimo świadomości - a może właśnie dlatego - że świat przedstawiony w filmie istnieje naprawdę.
Ironicznie i groteskowo brzmi zatem hasło umieszczone przed wejściem do galerii "Prawdziwych przyjaciół poznaje się w hipermarketach".
Tak naprawdę kibicujemy Ali, żeby jej się nie udało, żeby nie stała się taka jak jej nowe koleżanki.
Ale pomimo, że w czynności zmywania przez nią wstrętnego makijażu jest coś oczyszczającego, to nie tłumi to do końca pewnego uczucia duszności i przygnębienia, którego doświadcza się oglądając ten obraz.
O filmie Katarzyny Rosłaniec (nagroda indywidualna za debiut reżyserski na 34 Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni) należy dyskutować, ale nie tylko w gronie rodzinnym, ale przede wszystkim w polskiej szkole i to bynajmniej nie wyłącznie w gronie pedagogicznym.

Autor:Andrzej Halicki