Polska szkoła plakatu – określenie powstałe w latach 60. XX w., używane wobec grupy polskich artystów-plakacistów, którzy zdobyli międzynarodowy rozgłos. Zajmowali się oni wykonywaniem plakatów o tematyce kulturalnej (film, przedstawienia teatralne, wystawy, przedstawienia cyrkowe).

Plakaty wykonywane przez przedstawicieli polskiej szkoły plakatu były bardzo zróżnicowane stylistycznie. Ich wspólnymi cechami były jednak lapidarność i oszczędność formy, ironia, nowatorskie liternictwo. Charakter twórczości polskich plakacistów określany bywał jako styl „niezależności i bystrości rozumu”.

Najważniejszymi przedstawicielami polskiej szkoły plakatu byli m.in. Henryk Tomaszewski, Tadeusz Trepkowski, Eryk Lipiński, Roman Cieślewicz, Jan Lenica, Jan Młodożeniec, Franciszek Starowieyski,Waldemar Świerzy, Walerian Borowczyk, Wojciech Zamecznik,Wojciech Fangor, Marian Stachurski, Józef Mroszczak, Rosław Szaybo, Maciej Hibner, Maciej Urbaniec, Leszek Hołdanowicz, Witold Janowski, Mieczysław Wasilewski...  

W latach 70. zadebiutowała nowa generacja grafików, z których największym uznaniem cieszyli się:Rafał Olbiński, Wiesław Wałkuski, Wiktor Sadowski, Jerzy Czerniawski, Stasys Eidrigevicius, Jan Jaromir Aleksiun, Eugeniusz Get-Stankiewicz, Andrzej Pągowski, Jan Sawka...

Na wystawie prezentujemy ok. 40 plakatów wybranych przez Krzysztofa Dydo.

Zapraszamy!

Informacja: Renata Szwed - Bialskie Centrum Kultury

Opracowanie: Iwona Pańko

26.08.2015